de kracht van motivatie – 2

Dit vierde en laatste vervolg van ‘De kracht van inspiratie’ omvat de derde eveneens bekende tekst waarvan de vertaling mij raakt.

Deze tekst, een vrije vertaling van een door Oriah Mountain Dreamer geschreven tekst, kan gelezen worden als een verbijzondering van de opdracht ‘je licht zelfbewust te laten schijnen’.

Het is een gedetailleerd onderzoek daarvan in de vorm van een confronterende uitnodiging, zowel aan de ander als aan mij:

Ik hoef niet te weten hoe je in je levensonderhoud voorziet.
Wat ik wil weten is wat jou drijft en of je oog in oog durft te staan met de verlangens van je hart.

Ik hoef niet te weten hoe oud je bent.
Wat ik wil weten is of je het aandurft voor gek te staan omwille van de liefde, je dromen, het avontuur dat leven heet.

Ik hoef niet te weten welke planeten jouw horoscoop beïnvloeden.
Wat ik wil weten is of je ooit de kern van je eigen verdriet hebt aangeraakt. En of de verraderlijkheden en beproevingen van het leven je juist ontvankelijk hebben gemaakt, of dat je bent teruggedeinsd en jezelf hebt afgesloten uit angst voor nog meer pijn.
Wat ik wil weten is of je pijn, die van mij of die van jezelf, kunt laten voor wat het is, zonder een vinger te verroeren, zonder het te verbergen, te laten verdwijnen of vast te houden.
Wat ik wil weten is of je vreugde kunt voelen, de mijne of de jouwe, of je wild durft te dansen, van top tot teen in totale extase, zonder je in te houden door op je hoede te zijn, realistisch of rationeel te zijn, zonder je te laten afremmen door de herinnering aan beperkingen vanuit je menselijk bestaan.

Ik hoef niet te weten of je verhaal waar is of niet.
Wat ik wil weten is of je anderen durft teleur te stellen om trouw te kunnen zijn aan jezelf, of je het aankunt voor verrader te worden uitgemaakt om verschoond te blijven van verraad van je eigen ziel.
Wat ik wil weten is of je trouw kunt zijn, of je het vertrouwen waardig bent.
Wat ik wil weten is of je in staat bent schoonheid te zien, ook al is niet iedere dag even aangenaam.
Wat ik wil weten is of het leven zelf voor jou de bron is waaruit jij je levenskracht put.
Wat ik wil weten is of je kunt leven met fouten, zwakheden en kwetsbaarheid, die van jou en mij, en toch aan de oever van een meer kunt staan en luidkeels ‘JA’ roepen tegen de zilveren volle maan.

Ik hoef niet te weten waar je woont en hoeveel geld je hebt.
Wat ik wil weten is of jij het kunt opbrengen om na een nacht vol wanhoop, tot in het diepst van je ziel gekwetst, op te staan en datgene te doen wat gedaan moet worden voor je kinderen.

Ik hoef niet te weten wie je bent of hoe je hier gekomen bent.
Wat ik wil weten is of je zonder terughoudenheid bereid bent met mij door het vuur te gaan.

Ik hoef niet te weten waar, wat en met wie je hebt gestudeerd.
Wat ik wil weten is welke innerlijke kracht jouw steun en toeverlaat is als al het andere om je heen is weggevallen.
Wat ik wil weten is of je alleen kunt zijn met jezelf en of je het werkelijk goed hebt bij jezelf wanneer het stil wordt om je heen, in eenzaamheid.

Wat ik wil weten is wie je echt bent.

Misschien omschrijft die laatste zin wel het best het fundament onder mijn werk als coach/counselor. In ieder geval is dat wel mijn belangrijkste inspiratie: Wie is die ander? Met in mijn achterhoofd de wetenschap dat die ander kan worden wie hij/zij denkt te zijn en de vraag: Wat mag ik daaraan bijdragen?

de kracht van motivatie – 1

Dit derde vervolg van ‘De kracht van inspiratie’ gaat over Motivatie, zowel van mij als van de ander. Respect, passie en betrokkenheid zijn kernbegrippen in mijn functioneren als coach/counselor, evenals het de ander stimuleren en motiveren om zijn/haar eigen oplossing te realiseren.

Mijn uitgangspunt daarbij is dat ‘de ander kan worden wie hij/zij denkt te zijn’. Ook daarbij zijn een drietal bekende teksten mij al jaren dierbaar. Ze vormen voor mij eigenlijk een soort referentie. Hoe meer de ander zichzelf in die richting ervaart, hoe meer plezier en voldoening ik heb in mijn beroep.

De eerste tekst is van Marianne Williamson uit haar boek ‘Return to love’ (1992):

Onze grootste angst is niet dat we niet volmaakt zijn.
Onze grootste angst is onze onmetelijke kracht.
Niet de duisternis, maar het licht in ons is wat we het meest vrezen.
We vragen onszelf af: Wie ben ik om mezelf briljant, schitterend, getalenteerd, geweldig te vinden?

Maar wie ben jij om dat niet te zijn? Je bent een kind van God.
Je onbelangrijk voordoen bewijst de wereld geen dienst.
Er wordt geen licht verspreid als je je op de vlakte houdt zodat andere mensen zich bij jou niet onzeker voelen.

Wij zijn bestemd om te stralen zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de luister van God, die in ons is, uit te dragen.
Die is niet slechts in enkelen van ons aanwezig, maar in iedereen.

En als wij ons eigen licht laten stralen geven we onbewust andere mensen toestemming hetzelfde te doen.
Als wij van onze eigen angst bevrijd zijn, bevrijdt onze aanwezigheid automatisch anderen.

Deze aansprekende tekst kan worden samengevat in de opdracht: Laat je licht zelfbewust schijnen.
Dat zien gebeuren bij de ander zijn mooie momenten, zowel voor de ander als voor mij.

De tweede tekst kan gezien worden als een resultaat van die opdracht met succesvol zijn als meetlat:

Vaak en veel lachen.
Het respect winnen van verstandige mensen en de genegenheid van kinderen.
Waardering krijgen van eerlijke critici en het verraad van onechte vrienden verdragen.
Schoonheid waarderen en het beste in anderen ontdekken.
De wereld een stukje beter achterlaten door een gezond kind, een stukje tuin of een herstelde sociale situatie.
Weten dat tenminste één leven makkelijker heeft geademd omdat jij hebt geleefd.
Dat is succesvol zijn geweest.

Wordt vervolgd

de kracht van luisteren

In dit eerste vervolg van ‘De kracht van inspiratie’ komt het belangrijkste aspect van mijn werk als coach/counselor aan de orde: Luisteren. Gericht, empathisch luisteren, in volle aandacht voor de ander. Niet al direct een reactie voorbereiden, maar actief luisteren naar wat de ander te zeggen heeft. Of wellicht nog belangrijker: wat de ander (nog) niet zegt.

Wat luisteren is en doet wordt naar mijn gevoel schitterend onder woorden gebracht door Leo F. Buscaglia, een Amerikaans psycholoog (1924 – 1998). Een prachtige tekst die mij sinds 2003 raakt:

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen,
waarom ik iets niet zo moet voelen als ik voel,
dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij denkt dat je iets moet doen
om mijn problemen op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.

Misschien is dat de reden waarom
voor sommige mensen bidden werkt.
Omdat God niets terug zegt
en hij geen adviezen geeft
of probeert dingen voor je te regelen.
Hij luistert alleen maar
en vertrouwt erop dat je er zelf wel uitkomt.

Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten,
wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.

Echt luisteren is belangrijk. Niet alleen omdat de ander zich dan gehoord voelt, maar ook omdat het de ander de mogelijkheid biedt naar zichzelf te luisteren, misschien wel voor de eerste keer.

Wordt vervolgd